C.M. GR-33

C.M. GR-33

lunes, 16 de marzo de 2015

TRANSGRANCANARIA MARATON by DAVID MUNDINA

Un altre triomf per al GR-33 en les illes Canàries va estar la victòria del nostre amic David Mundina en la modalitat de Marató. Quina emoció des de la distància vore com el nostre corredor es trobava entre les primeres posicions fins que aconseguia la victòria que tant es mereix!! ENHORABONA DAVID!!!!

Així ens conta ell el seu gran somni fet realitat, els pels de punta!!


"Podría empezar a contaros con pelos y señales todo lo que viví los días previos a la carrera con la gran familia del Team Race Land, disfrutando del poder compartir días y aprender de personas a las que admiras como Santi Obaya, Remi Queral, Gamito, Silvia Trigueros, Samu Arroyo, Rubén, Marta, Lidia, Samu, Vitorín, Clement y el gran Jose Losqui… podría incluso recordar y explicar como viví la carrera en si, disfrutando y sufriendo de cada kilómetro con compañeros de la talla de Carlos Sá y Yosu… pero no, seguro que ya habrás leído varias crónicas sobre eso, escritas por gente más cualificada y experta que yo.
Estoy seguro que si habéis participado en alguna carrera, me daréis la razón en que los últimos cien metros antes de cruzar una línea de meta es donde se esconden miles de historias, emociones que saltan y se disparan en tu cabeza después del trayecto realizado; al menos a mi me ocurre…
Pues lo que me gustaría, es haceros sentir lo que viví en mis últimos cien metros de carrera, esa última recta de llegada para cruzar la línea de meta, esa que desde hace días no para de pasar cada instante por mi mente…
Me gustaría que cerraseis los ojos y os pusieses en situación; enfilando esa última recta de una carrera que os haya marcado de por vida, con las gradas llenas de gente aplaudiendo, gritando y animando… y se seguro, que si por un momento has conseguido ponerte en esa situación, estoy convencido de que por tu mente pasaron imágenes de tu familia, esa que siempre está cuando se la necesita… también pasaron por allí todas esas personas que aportan muchas cosas en tu vida, que te enseñan a ser quien eres y a creer por lo que luchas, que te ofrecen su mano para levantarte cuando te caes; y como no, habrán pasado esos días y días de sufrimiento, de dedicación y de sacrificio en los que pensabas que si verdaderamente merecía la pena todo lo que estabas haciendo… seguro que también te embargaría la emoción, y comenzarías a soltar alguna lágrima al sentir que estabas a punto de lograr cumplir un nuevo objetivo, un nuevo sueño… y al final cruzas la meta…
Si has vuelto a abrir los ojos, te darás cuenta que al final tu y yo no somos diferentes, que tu al igual que yo, habrás preparado una carrera poniendo todo tu corazón día a día por conseguir tu mejor victoria: la de ganarse y superarse a uno mismo.

Si has vivido esa sensación, sabrás y comprenderás que jamás en mi vida podré expresarte con palabras todo lo que viví el pasado sábado al cruzar la meta de la transgrancanaria, solo puedo decirte que cuando levanté esa cinta vi recompensado todo mi esfuerzo, y no por el resultado, sino porque un esfuerzo total es la mayor victoria completa, que tuve que pasear varios meses por el desierto para lograr poder volver a encontrarme a mi mismo, que durante esa travesía descubrí el miedo, miedo a no poder volver a hacer lo que tanto me apasiona, pero oye, UN VIAJE SIEMPRE COMIENZA CON UN PRIMER PASO, y el miedo al final, dio PASO a la felicidad. 
Felicidad que me transmite gente como tu, que has dedicado parte de tu tiempo en leer esto, que aguantó mis relatos pesados cuando estaba triste y lesionado, que perdiste horas y horas actualizando tu móvil para saber como iba en algún momento de la carrera y me empujaste en cada avituallamiento a dar un paso mas. que dedicaste un minuto para enviarme un felicitación. 

Toda esa gente como tu se merece un GRACIAS, un abrazo, y un “Tu si que eres grande nen”. Por que gracias a gente como tu, levantarme cuando estaba caído, conseguiste recordarme que en esta vida estamos para pelear por lo que queremos.

Por eso yo, aprovecho estas líneas para decirte GRACIAS, porque aunque las cosas se consiguen con esfuerzo, dedicación y entrenamiento, nada viene solo y siempre hay alguien que nos empuja a seguir corriendo.

PD: Agradecer a toda mi familia, a mis cuñadas y cuñados, a mi hermana, a mis amigos, esos amigos que te acompañan toda una vida en las penas y en las alegrías hasta que la muerte nos separe. Mil gracias a mis deportistas, a mi entrenador Juanan Ruiz, y a mis compañeros del Race Land y GR33, ya que ellos son mi motivación y el valor de mi trabajo. Millones de gracias a Silvia y Alberto por su cariño y ternura.

Un gracias “Especial” a Jose Losqui por toda su confianza, cariño y apoyo.

Dar la enhorabuena a toda la expedición Castellonera en la isla, a Vicent P. Paco Saez, Xari, a los amigos de Penyagolosa Trails Rubén, Eladi, Eva, a Julen, Roger, etc…
Y sobre todo, gracias a ti Sonia, porque das sentido a mi vida y porque eres el amor con el que siempre soñé, y porque es contigo con quien voy a trotar el resto de mi vida!!!"

No hay comentarios:

Publicar un comentario